Oefenrondjes door Nederland

  • pic by Judith de Vos

    Hoofddorp – Braamt

    Rondje Nederland gaat starten op 16 juli 2021. Daar zijn we allemaal druk voor aan het trainen en er moeten ook de nodige afspraken gemaakt worden. Dus, werd het idee geopperd om elkaar wat vaker te zien en wat is, behalve elkaar in het echt zien, een prima manier?
    Yes, een online vergadering.
    Zo kwam het dat op de eerste vergadering het voorstel kwam om samen een training/teambuilding te doen die helemaal in het teken van het rondje zou staan.
    Na een beetje sparren over en weer was het al snel duidelijk; We gaan van René zijn huis naar Frank zijn huis lopen in het format wat we ook gaan gebruiken tijdens het rondje, namelijk, lopen en fietsen. Gezien de avondklok zouden we om 05:00 uur beginnen zodat we omstreeks 18:00 uur bij Frank zouden zijn.
    Het stuk van Hoofddorp naar Braamt, ± 130km!!
    Een datum (zaterdag 15 mei 2021) werd gepland en we gingen weer gezellig verder met onze eigen trainingen, totdat we eind april samen kwamen om nieuwe groepsfoto’s te schieten.

    Na de foto’s werd het voorstel gedaan om om middernacht te starten zodat we een nacht zouden overslaan en konden kijken hoe het was om ’s nachts te lopen. Added value, om maar in business termen te spreken.
    Iedereen was akkoord en onze support crew (schatten van dames) was het er ook mee eens.
    Stempel erop, strikje er omheen en veel plezier de 15de !

    Dan was het eindelijk zo ver op 14 mei, laat in de avond. Iedereen zou nog wat slapen van te voren, maar gezien de activiteit in de appgroep, waren er maar weinig (lees: 0) die ook daadwerkelijk konden slapen. Tegen 23:00 uur waren we allemaal compleet en om stipt 0:00 uur startten we met Maarten en Ritchie als lopers en Frank, René en Paul op de fiets. Go-go eerste 5km!!
    In de eerste 5km liepen we al tegen de nodige problemen aan.
    De uitgezette route klopte niet en de wissel ging slecht. Gelukkig konden we er allemaal om lachen en na die eerste, slechte wissel, hadden we nog 25 wissels om beter te laten gaan.

    De kilometers verstreken en de wissels gingen subliem. Dat wil zeggen, de lopers konden de fietsers vloeiend aflossen zodat de rollen omgedraaid werden en we een vloeiende voortgang hadden van ongeveer 10km per uur.
    Toen we op ongeveer 25km waren (om ongeveer 2.30!), werden we vergezeld door Joost. Een ultra loper die van ons had gehoord via een van de diverse social media kanalen of de krant! Super gezellig, een loper er bij om ons te supporten, te voorzien van wat afleiding en natuurlijk, gezellige babbels. Verderop in Loerensloot werden we opgewacht door een man die keihard Eminem op een boombox aan had staan en nog verder door een met lampjes versierde dame die ons veel succes wenste en aangaf dat ze het super vinden dat we depressies onder de aandacht willen brengen. Wat geweldig om op deze manier support te krijgen van compleet onbekende mensen en dat dan ook nog eens midden in de nacht!
    Toen we tegen de 30km zaten, werden we door Ilse en Judith opgewacht voor bevoorrading en ze hadden een verrassing bij. Maarten, een andere loper, wilde ook een stuk meelopen.
    We vulden onze proviand snel aan, bedankten de dames voor de welkome hulp en vervolgden onze weg. Niet met z’n vijven, maar met z’n zevenen.
    De wissels bleven goed gaan. De aangehaakte heren Joost en Maarten bleven gezellig meelopen en het weer was goed. Toen Maarten afhaakte na een kilometer of 10 om weer om te keren naar huis, liepen we met z’n zessen verder. Het was Joost zijn idee om een kleine ultra aan te tikken en zich dan door zijn partner op te laten pikken. Het doel was Barneveld omdat hij daar nog gewerkt had.
    Paleis Soestdijk bij ochtendschemer

    We kwamen langs paleis Soestdijk, door het centrum van Amersfoort waar jongeren op straat ons aanmoedigden en niet snapten waarom je midden in de nacht zou gaan hardlopen en de kilometers asfalt en klinkers schoten onder onze voeten en banden door.

     

    Na een kilometer of 60 wachtte Taco ons op met geweldige bananenpannenkoeken, koffie, thee en soep. We pakten hier onze rust, genoten van de lekkernijen en vervolgden onze weg. Onderweg naar de helft! Bijna 65km in the pocket.

     

    Vlak voor Barneveld begon het goed te regenen, maar die bui stopte na ongeveer 30/45 minuten. Joost nam hier afscheid na 45+km op de teller en we waren weer met z’n vijven.
    De hele nacht hadden we gekletst en gegeind, maar, de kilometers begonnen zijn tol te eisen.
    Ritchie was zo verstandig geweest om, vanwege een blessure in zijn rug, te stoppen met hardlopen en alleen nog te gaan fietsen, waardoor de loop/fiets wissels voor de andere 4 frequenter werden. Niet leuk voor hem, maar wel de meest verstandige keuze.

    pic by Judith de Vos

     

    80km stond er op de teller en we kwamen, conform planning, om 9:00 uur op de Ginkelse heide. Super mooi om daar te mogen sporten en we wisten dat tussen de 85 en de 90km Ilse, Patricia en Judith ons zouden opwachten om opnieuw te bevoorraden. De wissels gingen nog steeds soepel, maar, de souplesse naar het lopen toe was er wel af bij een ieder.

     

    pic by Judith de Vos

    Nadat de dames ons bevoorraad hadden, vervolgden we weer snel onze weg want we wisten, over 20km zouden we in Westervoort op 110km nog een keer bevoorraad worden.

     

    De babbels werden ondertussen stukken minder en iedereen trok wat meer in zichzelf terug om de focus op de beweging te houden. We merkten ook dat de kilometers om de een of andere reden langer werden, of langer duurden, of, zat dat allemaal alleen in ons hoofd? Het tempo lag nog steeds hoog in de 5 min/km zoals we voor ogen hadden, dus het zal wel in ons hoofd gezeten hebben.

    Eindelijk kwamen we aan in Westervoort, waar we werden opgewacht door Sonja, Thea, Patricia,  Ilse en Bianca. Wederom voor de laatste stukjes proviand. De laatste loodjes. Het was moeilijk om weer op te starten en het aftellen van de wissels werd voor een ieder een mooi ijkpunt om het vol te houden.
    Nog 4 wissels en 22km te gaan. Nu spreken we af dat we 2 etappes van 6km doen en daarna 2 etappes van 5 om de spirit er in te houden.
    Nog 3 wissels en 16km te gaan.
    Shit.. Hier kunnen we niet door en we moeten omlopen. Anderhalve kilometer extra en de benen en billen doen al zo’n zeer.
    Nog 2 wissels en 12km te gaan. Dus, deze etappe wordt ook ongeveer 6km per koppel. Maarten en Paul lopen hier en Maarten zet zijn beste coaching bij om Paul het nog bij te laten houden. Dat helpt, want de laatste kilometer wordt veel te snel afgelegd, namelijk in 5:30. Voor hen zit het lopen er op en ze hoeven alleen nog maar te fietsen.
    Laatste wissel en nog 6km te gaan. Frank en René gaan lopen. Ritchie heeft ondertussen al 100km op de fietst gezeten en heeft een houten kont van het zadel en staat meer op de pedalen dan dat hij op het zadel zit. Frank en René lopen, soepel als hindes (niet) de laatste kilometers wanneer we 1km van huis nog een welkome regenbui over ons heen krijgen. Een beetje verkoeling en dat doet ons goed.

    pic by Judith de Vos

    De aankomst thuis is geweldig! De dames zijn er allemaal. Petra van de hersenstichting is er. Er is een lokale televisie omroep om alles te filmen en Naomi (6 jaar) heeft medailles voor ons gemaakt van chocolade centen. Dat laatste is heel belangrijk, want dan kunnen we ze lekker opeten.

    Het zit er op!!!

    133,7km op te teller, maar we zijn allen moe en voldaan en gaan genieten van een welverdiende douche en wat eten.
    16 juli, here we come!! We zijn er klaar voor!

     

  • DX24 door Ritchie

    2 Uurtjes vanaf huis ligt het mooie Gasselte. Deze bewuste zaterdag 07-03-2020 het toneel van de DX24. De DX staat voor het terrein waar het plaatsvond: ‘Drenthe Xperience’. Een mountainbike parcours afgewisseld met strand, water en onverharde paden. 24 staat voor de tijd die de race duurde, 24 uur.

    Aangekomen in het bos parkeerden we, Ilse en ik, de auto naast René en Judith die net een kruiwagen hadden gehaald bij de organisatie om zo hun tent, eten en andere sport gerelateerde attributen te verplaatsen over het 500 meter onverharde pad naar de campingsite. Ik had alles in de bolderkar van de kids gepropt dus het was uit de caddy en we konden zo gaan lopen. Tentje omhoog, eten, aanmelden en kletsen met andere deelnemers. Vanuit ons team deden ook Frank en René mee en ook Sonja (vrouw van Frank). Maarten, Judith en Ilse waren mee als support.

    Ik had startnummer 48, dit stond ook op mijn beker die ik moest meenemen om zo na elke ronde wat te drinken te krijgen van de organisatie Run-Forest-Run. Bij het ophalen van mijn nummer begonnen ook de zenuwen, althans, dat had ik verwacht maar die kreeg ik niet. Ik was relaxed, anders dan anders. Ik had ook een plan en ik had mezelf beloofd me daaraan te houden en niet laten opfokken door de menigte of wie of wat dan ook. Dus ik was relaxed aan de start om 17.00 precies en begon mijn tocht samen met 80 andere. Wat kunnen zij, hoeveel rondes van 5 km gaan zij lopen? Elke 45 minuten start er een nieuwe ronde en ik had bedacht om telkens op 40 min binnen te komen om even te eten, drinken, piesen of andere dingen die niet onderweg konden. Ik moest mezelf dwingen om elke ronde te blijven geloven in het plan, na 5 rondes liep ik nog steeds op 40min per 5km, het dwingen was overgegaan in geloof en ik werd steeds blijer, rustiger en kon genieten van de race. Helaas kwam ik in ronde 8 terug bij de start tent en hoorde dat René en Frank beidde moesten stoppen vanwege een blessure, dit was kak en hakte een beetje in mijn gevoel maar voor hun een goede beslissing en ze konden tenslotte nu bier drinken terwijl ik rende dus ik dacht, ze redden het wel.

    Na 10 rondes kreeg ik het zwaar en moest ik weer terug naar mezelf om rustig te worden. De focus raakte weg merkte ik, ik had namelijk de grens van 50km bereikt en dat duurde al 5 uur en in plaats van mezelf boos te maken dat ik het zwaar had probeerde ik mezelf kalm te krijgen en terug op het plan te focussen. Dit werkte en goed ook. Ik kwam op 60K terecht en wist dat na de volgende ronde mijn max afstand lag, tenminste verder was ik nooit geweest. Ik liep door en had al vele zien afvallen en na 65 km zat ik in de top 20 en dat vond ik best tof. Ik had besloten om op 75 te stoppen en had dat ook uitgesproken tegen Ilse en later ook tegen Maarten en René. Het was een besluit wat ik met mijn hoofd maakte en niet uit gevoel. Ik voelde me goed en wilde dat zo houden. 10 km meer dan mijn oude record vond ik zat en wist, jezelf heel houden is nu belangrijker dan een “eens kijken hoever ik kom record’’

    Had ik de 100K gehaald? Misschien wel maar het boeit me niet. Die 100 komt vanzelf maar met de instelling van nu is de 100 dan ook niet meer belangrijk en zal ik me waarschijnlijk tegen die tijd wel afvragen of ik de 150 zou kunnen halen ooit.

    Met een goed gevoel een prachtig evenement gelopen, met vrienden die ook het beste van de dag uit zichzelf hebben gehaald.

  • 30 uur trainen in Schagen!

    Alle baarden hebben een kort stukje geschreven over hun bevindingen tijdens de training in Schagen: 30 uur non-stop trainen met 300 km op de teller! 

    Aldus René: Vrijdag ben ik al vroeg vertrokken om met Ritchie even de route voor te fietsen. Tijdens de eerste paar kilometer liep mijn voorband langzaam leeg dus de rest van het parkoers zo goed en kwaad het ging met de auto verkend.
    Ik was de enige van de baarden met 3 diensten: een halve dienst vrijdag om 15:00uur, een hele dienst zaterdag om 3:00uur en later weer een halve dienst om 18:00uur.
    Na alles op het basecamp klaargezet te hebben begonnen Maarten en ik precies om 15:00 met de monstertraining. Die 3 uurtjes vlogen voorbij mede door de gezellige medelopers die voor de nodige verbale afleiding zorgde. Om 18:00 klaar en het stokje overgedragen aan Sven. Voor mij tijd om even te douchen, sauna te pakken en lekker naar de Mac te gaan. Train4less is wat faciliteiten betreft een goede uitgangsbasis geweest.
    Geprobeerd te slapen maar dat lukt dan dus niet. Wel veel met de ogen dicht gelegen want daar rust je ook van uit. Ongeveer 45 minuten geslapen en wakker geworden in een uitgestorven sportschool.
    De start van de nightshift ging boven verwachting goed. Na lus 3 werd het allemaal wat kouder; zeker op de fiets! Ik had moeite met die temperaturen zodat ik me iets te warm ging aankleden voor het lopen. Daar kreeg ik best last van maar na wat aanpassingen ging het beter en heb ik de dienst goed kunnen afsluiten.
    Zelfde ritueel: douchen, sauna en eten. (Dit keer iets gezonder, namelijk kwark met fruit)
    Om de tijd wat te doden wat slaap ingehaald en gezellig geouwehoerd met de supportcrew.
    Start dienst 3 ging wat lastiger; wat stijve benen maar die werden gelukkig iets soepeler naarmate de ronde vorderde. Lus 2 kostte mentaal wat kracht maar het einde was in zicht. Ik kreeg wel honger maar dacht de laatste lus nog wel te kunnen doen op een lege maag. Niet dus. 2 kilometer voor de wissel kreeg ik een hongerklop en daar meteen ingespeeld doordat ik een snicker van Frank kreeg. Die heeft mij de laatste 2K er doorheen geholpen en zijn we uiteindelijk op tijd en fysiek in orde gefinished.

    De pluspunten:
    – de support die mooi diensten ingevallen heeft en nog veel meer gedaan heeft!
    – het plan wat we van tevoren bedacht hebben is haalbaar en goed uitgevoerd!
    – geen pijntjes gehad; op wat stijve benen na!

    Leerpunten:
    – eten: niet denken dat die laatste 5K zonder eten kan.
    – eerder acteren als weersomstandigheden veranderen.

    Aldus Sven:

    Mijn eerste shift begon om 18.00 uur en duurde tot 00.00 uur. Op zich de makkelijkste tijd want dat gaf mij 9 uur rust op een tijd dat ik normaal ook slaap. Ik loste René af en begon vol goede moed aan mijn rondjes. Langzaam lopen is niet echt mijn ding, en de rest van de groep maakte zich een beetje zorgen dat ik te hard zou lopen maar ik zat gelijk op een goed tempo, 6 minuten per kilometer, of 10 kilometer per uur. Als je het ritme eenmaal te pakken hebt is het goed vol te houden. Mijn collega Milan en zijn vriendin Laura waren langs gekomen om een stukje mee te rennen en fietsen en zo leerde ik gelijk wat van de omgeving, omdat Milan over elk stukje Schagen wel wat te vertellen had. Het ging lekker, en het eerst uur vloog voorbij. Ik haalde Milan over om nog een rondje mee te gaan, en zo was het tweede uur ook gezellig.

    Vanwege het herstel van Maarten rende ik de eerste ronde samen met Sonja en Ilse en de tweede met Maarten, de derde rende ik weer met Sonja en Ilse. Toen was het tijd voor Ritchie om zijn entree te maken en begon het weer overnieuw. Het was donker, koud en nat, maar ook ontzettend leuk en gezellig. Tussen 1900 en 2200 rende Sebastiaan mee, maar daarna waren Ritchie en ik alleen. Tegen half 11 zaten we halverwege ronde twee en reed Ritchie vooruit om zich voor te bereiden op de wissel. Ik had wat problemen met mijn telefoon en besloot van de gelegenheid gebruik te maken deze al rennend na te kijken. Had ik beter niet kunnen doen want ik rende bijna de sloot in. De telefoon heeft moeten wachten tot ik klaar was om middernacht.

    Klokslag 00.00 uur tikte Frank me af bij Train4less en zat mijn shift er op. Even lekker bijkomen in de sauna daar en om 01.00 uur nog even Ritchie en Frank aangemoedigd. Daarna mijn stretcher en slaapzak opgezocht om te trachten te slapen. Dit lukte maar moeizaam en dus stond ik om 07.00 uur nog moe op. Ik had maar 2 uur geslapen, maar wel 6 uur gelegen dus toch wat uitgerust.

    Pakje wite boterhammen en wat fruit en koffie dan maar, en voor ik het wist was het 09.00 uur en mocht ik weer. Ik tikte René af en startte mijn eerste ronde weer met Sonja. Helaas hadden we gelijk weer regen maar het lopen ging beter dan verwacht. Paul rende vanaf 10.00 uur twee uur met ons mee en ook Maarten liep deze rondjes zelf. Om 12 uur loste Ritchie Maarten weer af en kon ik gaan aftellen. Mijn gezin was inmiddels gearriveerd, en de jongens renden de eerste kilometer met me mee, met Michelle op de fiets er naast. Nog maar 3 ronden. De tweede ronde fietste Michelle in zijn geheel mee, wat het natuurlijk extra tof maakte. Nog even een lekker hagelbuitje en een stevige wind, wat de benen op de fiets versneld deed afkoelen. Het afwisselend rennen en fietsen was toch wel zwaar zo met die kou. Om 1500 uur was ik als eerste van de baarden klaar met mijn rondjes. Moe, voldaan en trots op iedereen die dit mogelijk maakte en mee deed.

    Aldus Ritchie:

    Vrijdag 17 januari begon als een gewone werkdag om 08.00 op de sportschool maar was het verre van. Mensen helpen, schema’s uitleggen, aansturen en plannen totdat Rene binnen kwam en de zenuwen in mijn lijf op kwamen. Rene en ik gingen die dag om 12.00 de route van 30km verkennen om deze later op de dag te gaan lopen voor onze Beards4Life trainings ronde van 30 uur. Route goed gekeurd en we gingen van start om 15.00 uur met Maarten en Rene.

    Ikzelf was om 21.00 uur aan de beurt en ik voelde me goed. Pang! En ik mocht weg. Mijn eerste 30K samen met mijn grote broer Sven die inmiddels aan zijn laatste 30 begonnen was. Het ging lekker maar de regen, wind en bij tijd snijdende kou zorgde voor wat zware omstandigheden. Inmiddels einde rondje 3 en dus werd Sven afgelost door Frank. Frank is steady en dat helpt mij enorm maar toch richting de 50K begon mijn emotie wat te schommelen en zat ik in een dalletje.  Gelukkig ging Ilse op de fiets mee 2 rondjes en bracht ze afleiding. Einde ronde 6 en ik was klaar om 03.00. Eiwitten, douchen, nog wat eten en slapen (2.5 uur ongeveer)

    18 januari 09.00 opgestaan van ons iets wat harde ondergrond (de grond)en bij de rest in de lounge van de sportschool gevoegd om om 12.00 uur mijn tweede 60K te starten. Ik voelde me klote en dat heb ik kunnen oplossen door veel te eten. Alles op mijn pad heb ik vermaalt met mijn kiezen en voelde voor de start heerlijk. Pang voor de 2de keer en ik was weg. Wederom de eerste 30 met big brother en de tweede 30K met Senior. Heerlijk gelopen en nog beter is dat mijn lijf goed voelt. Met dank aan mijn support Ilse goed gegeten en gedronken. Zo trots om te zien dat alle 5 de baarden hard trainen en zoveel effort erin stoppen zodat we dit tot een succes gemaakt hebben en Rondje Nederland gaan nailen. De dames van de support zijn onmisbaar is gebleken en het voelt zo goed dat zij ook volledig meegaan in het proces. Ook de mensen die meeliepen/fietste als support waren een goede kracht. Zoveel support en aandacht voor ons project zorgt ervoor dat ik nog meer gedreven ben om er nog meer uit te halen.

    Bedankt!

    Aldus Frank:

    Vrijdagochtend om circa 14:00 uur kwamen Sonja en ik aan in Schagen bij sportcentrum Train4less. Na iedereen te hebben begroet  en een bak koffie was daar om 15:00 uur dan de start van onze 30 uur durende training.

    René en Maarten beten de spits af en toen was het voor mijn wachten, wachten en wachten want ik ging me eerste sessie pas lopen om 0:00 uur. Om 23:30 was het zo ver, ik trok me kleding aan en maakte de rest van de spullen en rantsoen klaar voor de aankomende 6 uur training. Om 0:00 uur kwamen Ritchie en Sven eraan en had Sven zijn dienst erop zitten en nam ik zijn plek in, en wat schetsen me verbazing er liep zelfs iemand mee en dan ook nog 3 uur lang. Die 3 uur vlogen voorbij en ik voelde me goed ondanks het zeer late tijdstip.

    Om 3:00 uur zat de shift van Ritchie er op en kwam René me vergezellen, in de eerste ronde liep er ook nog iemand mee maar in de 2e en 3e ronde niemand, en het was stil, doodstil, je hoorde af en toe wat vogels, die opgeschrikt werden door onze aanwezigheid maar voor de rest niets en het was gewoon genieten van het samen lopen/fietsen. De nacht vloog voorbij en na 6 uur lopen/fietsen was ik klaar en voelde me best nog goed.

    Me 1e shift zat erop en nu wachten tot 15:00 uur voor me 2e en laatste shift. In deze periode wat proberen te slapen maar dat ging niet echt en door de toestroom van vele meelopers en bezoekers vloog de tijd voorbij en kon ik beginnen aan me 2 shift tot 21:00 uur. Ook deze liep geweldig en eindelijk kon ik Schagen bij daglicht bewonderen maar bij ingang van de laatste 3 uur moest de hoofdlamp weer aan.

    De shift liep wonderbaarlijk goed, het enigste pijntje wat er was , was toch wel de zadel die je begon te voelen.

    En dan is het bijna zover de laatste kilometer, je loop weer richting de sportcentrum en dan zie je en hoor je je teamleden want iedereen weet we ZIJN KLAAR.

    30 uur lang hebben 5 baarden die afzonderlijk van elkaar trainen, dus iedereen op zijn eigen manier, daar samen met de vrouwen iets gedaan wat als een geoliede machine liep en waar iedereen zeer trots op mag zijn.

    5 mannen,5 vrouwen dat is Beards4life

    Groetjes Frank

    Fotocredits: Mantis Photography

  • Rondje Haarlem door Sven

    Zondag 1 december stond in het teken van de eerste gezamenlijke training voor Rondje Nederland. De eerste keer trainen als team op het lopen en fietsen van stukken van 5 kilometer en het wisselen daar tussen. Ritchie en René gingen wisselen, Sven en Maarten en Frank zou wisselen met Sonja.

    Er hadden zich vijf mensen aangemeld voor het Facebook evenement dat wij hadden aangemaakt, waarmee we geld wilden ophalen voor ons Rondje Nederland.

    We verzamelden om 9 uur bij Fort Vijfhuizen om eerst opnames te maken met de jongens van Inzoom Videoproductions. Zij maken eerst een toffe promo om op een later moment ook een documentaire van ons avontuur te gaan maken

    Om 10.00 uur waren onze 5 gasten, Kenneth, Taco, Jessie,  Remi Jan en Alexander ook aanwezig en na kennismaking werd er gestart met het rondje Haarlem! Een ronde van 48 kilometer om het mooie Haarlem heen. Mooi zeg ik, maar van Haarlem zie je eigenlijk niet zoveel. Het gebied eromheen is echter ook prachtig om doorheen te rennen en fietsen.

    De eerste 5 kilometer ging voorspoedig, we gingen iets harder dan de afgesproken 10 kilometer per uur maar iedereen vond dat wel prettig. Na 4 kilometer reden de fietsers vooruit om zich klaar te maken voor de wissel. Lagen kleding werden uitgetrokken en tassen afgedaan. Toen de lopers even later aankwamen kon er zo gelijk door gelopen worden. De lopers gingen zich vervolgens aankleden voor het fietsen en kwamen even later weer achter de lopers aan. Het was rond het vriespunt dus het was zaak je warm aan te kleden op de fiets!

    Onderweg werd er lekker geouwehoerd over uitdagingen, indeling van de het rondje Nederland en leerden we onze gasten beter kennen. Alexander had geen fiets mee, en ook niemand om mee te wisselen dus die bikkelde pakweg 25 kilometer mee en hield het toen voor gezien.

    Het rondje liep langs de prachtige gebieden rond de Haarlemmerliede, Spaarndam, Velserbroek, Bloemendaal, Aerdenhout, Bennebroek en Heemstede en telkens werd er om de 5k gewisseld.

    Na 48 kilometer bikkelen in de kou waren we weer terug bij Fort Vijfhuizen waar we nog even wat gedronken hebben voor ieder weer huiswaarts ging.

    Nog wat geleerd? Jazeker. Het wisselen ging goed zo, het vooruitrijden op een kilometer afstand is precies goed. Warme en winddichte kleding is een must op de fiets en het tempo is goed vol te houden!