Supportcrew
-
Frank vertelt: Hoe belandde ik in rondje Nederland?
Om dit te beantwoorden moet ik een tijdje terug in het verleden. Al me hele leven doe ik aan sport, in me jeugdjaren natuurlijk voetbal maar door een blessure aan de knie noodgedwongen gestopt. Het mountainbiken was toen een sport in opkomst en ik raakte hier door gepassioneerd en reed toen in 1999 en 2000 zelfs mee op het NK in de funklasse.
Het hardlopen ben ik op jonge leeftijd gaan ontdekken door onze gymleraar Sammie Derksen, van hem moesten we minimaal 1 keer per week met de gymles een veldloop doen, lekker vanuit het school zo het Montferlandsebos in. Ja toen had je de benaming trailrun nog niet. Na jaren het lopen op een laag pitje te hebben gehad, leerde ik in 2013 mijn vrouw Sonja kennen en door haar ging ik weer meer lopen omdat zij dezelfde interesse in het lopen had. We deden aan vele regionale wedstrijden mee en we gingen ons ook steeds meer verdiepen in onze tijden en paste daar onze trainingen op aan. Maar na een paar jaar kwam ik wel met het gevoel dat ik wat anders wilde, meer spanning in het lopen, meer uitdagingen en dat vond ik in de trailruns, tot ik in 2016 via een toenmalige vriendje van me dochter de Mudrun ontdekte. Ik zag hun foto,s en filmpje en dacht bij mezelf dit is ook wel wat voor ons, en zo schreven we ons in Oktober 2016 voor onze 1e Strong Viking obstakelrun en dan ook meteen voor de 19km in.
Mensen wat was dat afzien, het lopen ging wel maar de obstakels waren echt obstakels voor me, maar wat was ik verknocht aan deze tak van sport. Er volgde vele runs hierna, en ook leerde ik steeds meer mensen kennen mede ook dankzij sociale media. Hierdoor kwam ik voor het eerst in contact met Maarten, René, Ritchy en Sven, eerst via Facebook maar al heel snel op de diverse runs die er waren in 2017 en 2018, zo was er de 24H van MudMaster en de Ultra van Strong Viking waar je deze baardmannen steeds weer zag presteren.
In juni 2019 maakte deze mannen bekend via Facebook dat ze iets van plan waren en er volgende vele reactie hierop waaronder ook van mij, ik dacht namelijk dat hun doel voor 2020 de 24 h Ultimate Warrior obstacle run was en dat klopte maar was niet wat ze bedoelde.
Op 9 juni kreeg ik in de avond van René een appje of ik open zou staan voor een endurance uitdaging en ik was meteen vol aandacht want zoiets spreekt me ontzettend aan dus ik vroeg wat de bedoeling was en hij vertelde me over hun plan Rondje Nederland. Ik hoefde niet echt lang na te denken over of ik het zou doen want ik was echt opzoek na een uitdaging en dan is dat Rondje Nederland zeker.
Ook het doel wat aan deze ronde was gekoppeld sprak me enorm aan, ik heb zelf een druk leven en dan is lopen voor mijn echt een ontspanning. Ik hoor vaak zat van mensen “je werkt een hele dag zwaar en dan ook nog lopen” maar door dat lopen kan ik me hoofd lekker leeg maken en voel ik me daarna vol energie.
Ik voel me dan ook zeer vereerd om met deze 4 kanjers straks deze geweldige enorme uitdaging te doen.
Fotocredits: Sanne Mallant en Judith de Vos
-
Ilse schrijft: “Meedenken als supportcrew!”
Een tijd geleden kwam Ritchie na zijn rondje hardlopen thuis met een idee, “ He Ils weet je wat me leuk lijkt om een rondje Nederland te gaan rennen tegen depressie”” maar omdat dat hij ongeveer na elk rondje thuis komt met een ander idee was mijn reactie “ Oke is goed Ritch”
Niet wetende dat hij dit plan ook daadwerkelijk voort zou zetten en ook nog eens nog 4 baarden zo gek zou krijg om met hem mee te lopen zijn we nu toch al een aardig eind op weg in het hele rondje Nederland verhaal.
Thuis hadden wij het er met z’n 2en al een paar keer over gehad hoe dat dan moest maar toen we voor de alle eerste keer met alle baarden en vrouwen bij elkaar kwamen was het al snel duidelijk dat het klein houden niet eens echt een optie was.
Maar ja wat ga je dan doen als een “plannetje” in je hoofd ineens een heel groot evenement wordt?
Wat en wie heb je daar allemaal bij nodig? In de afgelopen vergaderingen is wel duidelijk geworden dat er heel veel bij komt kijken.
De “baarden” zullen moeten trainen tot ze er eigenlijk misschien helemaal geen zin meer in hebben, blijven lopen en ook blijven fietsen.
Ik (en ik denk dat dit voor alle vrouwen geldt voor hun partner) probeer zoveel mogelijk mee te denken met Ritchie zijn training schema, een drukke week? Dan rij ik alvast met de auto en de spullen naar de sportschool en gaat Ritchie alvast hardlopend vooruit. Te weinig tijd voor krachttraining? Toch nog even samen kritisch naar de week kijken of er nog gaatjes zijn zodat hij toch aan zijn trainingsuren komt.
Om 07:00 beginnen? Dan gaan we tegenwoordig samen op de fiets naar ons werk zodat Ritchie meteen zijn training te pakken heeft en ik vind het gewoon gezellig om mee te fietsen. Zelf heb ik het hardlopen weer opgepakt gewoon omdat ik in elk geval wil kunnen hardlopen als Ritchie er tijdens zijn rondje Nederland door heen zit en mij nodig heeft.
Door ons drukke werk, de trainingen en ook nog privé is het soms even zoeken naar de meest praktische oplossingen maar dit gaat ons gelukkig meestal goed en zonder al te veel moeite af.
Tot aan het Rondje Nederland daadwerkelijk begint zal ons leven hier in zekere zin wel om draaien, misschien klinkt het voor buitenstaanders als een enorme opgave maar voor mij is het dat is geen enkele moeite, al moet ik op sommige dagen wel even schakelen omdat er toch nog iets veranderd in de planning
Waar Sven, Maarten, Rene, Frank en Ritchie het gezicht zijn van Beards4Life zijn, zijn wij Michelle, Patricia, Judith, Sonja en ik de supportcrew die elke wedstrijd aan de zijkant en vol trots bij de finish staan en dat zal na dit rondje niet anders zijn
