Hersenstichting

  • Wat was het mooi!

    16 Juli 2021 om 10 uur zijn we gestart aan onze tocht langs de Nederlandse grenzen.

    23 Juli 2021 zijn we even rond 13:15 gefinisht op de plek waar we begonnen zijn en onthaald door vrienden, familie en supporters.

    Wat een ongelofelijke week is het geweest!

    Een uitgebreid verslag volgt snel.

    Doneren mag (en moet 😉) nog steeds. 

     

     

     

  • pic by Judith de Vos

    Hoofddorp – Braamt

    Rondje Nederland gaat starten op 16 juli 2021. Daar zijn we allemaal druk voor aan het trainen en er moeten ook de nodige afspraken gemaakt worden. Dus, werd het idee geopperd om elkaar wat vaker te zien en wat is, behalve elkaar in het echt zien, een prima manier?
    Yes, een online vergadering.
    Zo kwam het dat op de eerste vergadering het voorstel kwam om samen een training/teambuilding te doen die helemaal in het teken van het rondje zou staan.
    Na een beetje sparren over en weer was het al snel duidelijk; We gaan van René zijn huis naar Frank zijn huis lopen in het format wat we ook gaan gebruiken tijdens het rondje, namelijk, lopen en fietsen. Gezien de avondklok zouden we om 05:00 uur beginnen zodat we omstreeks 18:00 uur bij Frank zouden zijn.
    Het stuk van Hoofddorp naar Braamt, ± 130km!!
    Een datum (zaterdag 15 mei 2021) werd gepland en we gingen weer gezellig verder met onze eigen trainingen, totdat we eind april samen kwamen om nieuwe groepsfoto’s te schieten.

    Na de foto’s werd het voorstel gedaan om om middernacht te starten zodat we een nacht zouden overslaan en konden kijken hoe het was om ’s nachts te lopen. Added value, om maar in business termen te spreken.
    Iedereen was akkoord en onze support crew (schatten van dames) was het er ook mee eens.
    Stempel erop, strikje er omheen en veel plezier de 15de !

    Dan was het eindelijk zo ver op 14 mei, laat in de avond. Iedereen zou nog wat slapen van te voren, maar gezien de activiteit in de appgroep, waren er maar weinig (lees: 0) die ook daadwerkelijk konden slapen. Tegen 23:00 uur waren we allemaal compleet en om stipt 0:00 uur startten we met Maarten en Ritchie als lopers en Frank, René en Paul op de fiets. Go-go eerste 5km!!
    In de eerste 5km liepen we al tegen de nodige problemen aan.
    De uitgezette route klopte niet en de wissel ging slecht. Gelukkig konden we er allemaal om lachen en na die eerste, slechte wissel, hadden we nog 25 wissels om beter te laten gaan.

    De kilometers verstreken en de wissels gingen subliem. Dat wil zeggen, de lopers konden de fietsers vloeiend aflossen zodat de rollen omgedraaid werden en we een vloeiende voortgang hadden van ongeveer 10km per uur.
    Toen we op ongeveer 25km waren (om ongeveer 2.30!), werden we vergezeld door Joost. Een ultra loper die van ons had gehoord via een van de diverse social media kanalen of de krant! Super gezellig, een loper er bij om ons te supporten, te voorzien van wat afleiding en natuurlijk, gezellige babbels. Verderop in Loerensloot werden we opgewacht door een man die keihard Eminem op een boombox aan had staan en nog verder door een met lampjes versierde dame die ons veel succes wenste en aangaf dat ze het super vinden dat we depressies onder de aandacht willen brengen. Wat geweldig om op deze manier support te krijgen van compleet onbekende mensen en dat dan ook nog eens midden in de nacht!
    Toen we tegen de 30km zaten, werden we door Ilse en Judith opgewacht voor bevoorrading en ze hadden een verrassing bij. Maarten, een andere loper, wilde ook een stuk meelopen.
    We vulden onze proviand snel aan, bedankten de dames voor de welkome hulp en vervolgden onze weg. Niet met z’n vijven, maar met z’n zevenen.
    De wissels bleven goed gaan. De aangehaakte heren Joost en Maarten bleven gezellig meelopen en het weer was goed. Toen Maarten afhaakte na een kilometer of 10 om weer om te keren naar huis, liepen we met z’n zessen verder. Het was Joost zijn idee om een kleine ultra aan te tikken en zich dan door zijn partner op te laten pikken. Het doel was Barneveld omdat hij daar nog gewerkt had.
    Paleis Soestdijk bij ochtendschemer

    We kwamen langs paleis Soestdijk, door het centrum van Amersfoort waar jongeren op straat ons aanmoedigden en niet snapten waarom je midden in de nacht zou gaan hardlopen en de kilometers asfalt en klinkers schoten onder onze voeten en banden door.

     

    Na een kilometer of 60 wachtte Taco ons op met geweldige bananenpannenkoeken, koffie, thee en soep. We pakten hier onze rust, genoten van de lekkernijen en vervolgden onze weg. Onderweg naar de helft! Bijna 65km in the pocket.

     

    Vlak voor Barneveld begon het goed te regenen, maar die bui stopte na ongeveer 30/45 minuten. Joost nam hier afscheid na 45+km op de teller en we waren weer met z’n vijven.
    De hele nacht hadden we gekletst en gegeind, maar, de kilometers begonnen zijn tol te eisen.
    Ritchie was zo verstandig geweest om, vanwege een blessure in zijn rug, te stoppen met hardlopen en alleen nog te gaan fietsen, waardoor de loop/fiets wissels voor de andere 4 frequenter werden. Niet leuk voor hem, maar wel de meest verstandige keuze.

    pic by Judith de Vos

     

    80km stond er op de teller en we kwamen, conform planning, om 9:00 uur op de Ginkelse heide. Super mooi om daar te mogen sporten en we wisten dat tussen de 85 en de 90km Ilse, Patricia en Judith ons zouden opwachten om opnieuw te bevoorraden. De wissels gingen nog steeds soepel, maar, de souplesse naar het lopen toe was er wel af bij een ieder.

     

    pic by Judith de Vos

    Nadat de dames ons bevoorraad hadden, vervolgden we weer snel onze weg want we wisten, over 20km zouden we in Westervoort op 110km nog een keer bevoorraad worden.

     

    De babbels werden ondertussen stukken minder en iedereen trok wat meer in zichzelf terug om de focus op de beweging te houden. We merkten ook dat de kilometers om de een of andere reden langer werden, of langer duurden, of, zat dat allemaal alleen in ons hoofd? Het tempo lag nog steeds hoog in de 5 min/km zoals we voor ogen hadden, dus het zal wel in ons hoofd gezeten hebben.

    Eindelijk kwamen we aan in Westervoort, waar we werden opgewacht door Sonja, Thea, Patricia,  Ilse en Bianca. Wederom voor de laatste stukjes proviand. De laatste loodjes. Het was moeilijk om weer op te starten en het aftellen van de wissels werd voor een ieder een mooi ijkpunt om het vol te houden.
    Nog 4 wissels en 22km te gaan. Nu spreken we af dat we 2 etappes van 6km doen en daarna 2 etappes van 5 om de spirit er in te houden.
    Nog 3 wissels en 16km te gaan.
    Shit.. Hier kunnen we niet door en we moeten omlopen. Anderhalve kilometer extra en de benen en billen doen al zo’n zeer.
    Nog 2 wissels en 12km te gaan. Dus, deze etappe wordt ook ongeveer 6km per koppel. Maarten en Paul lopen hier en Maarten zet zijn beste coaching bij om Paul het nog bij te laten houden. Dat helpt, want de laatste kilometer wordt veel te snel afgelegd, namelijk in 5:30. Voor hen zit het lopen er op en ze hoeven alleen nog maar te fietsen.
    Laatste wissel en nog 6km te gaan. Frank en René gaan lopen. Ritchie heeft ondertussen al 100km op de fietst gezeten en heeft een houten kont van het zadel en staat meer op de pedalen dan dat hij op het zadel zit. Frank en René lopen, soepel als hindes (niet) de laatste kilometers wanneer we 1km van huis nog een welkome regenbui over ons heen krijgen. Een beetje verkoeling en dat doet ons goed.

    pic by Judith de Vos

    De aankomst thuis is geweldig! De dames zijn er allemaal. Petra van de hersenstichting is er. Er is een lokale televisie omroep om alles te filmen en Naomi (6 jaar) heeft medailles voor ons gemaakt van chocolade centen. Dat laatste is heel belangrijk, want dan kunnen we ze lekker opeten.

    Het zit er op!!!

    133,7km op te teller, maar we zijn allen moe en voldaan en gaan genieten van een welverdiende douche en wat eten.
    16 juli, here we come!! We zijn er klaar voor!

     

  • Ritchie schrijft: Leuk zo’n uitdaging maar wat een werk!

    In maart 2019 bedacht ik in grote lijnen de Beard4Life actie maar realiseerde mij toen niet wat er bij komt kijken. Zowel in de organisatie ervan als wel persoonlijke aanpassingen/uitdagingen.

    Waar ik eerder 4x per week ging sporten werd ik genoodzaakt om deze frequentie op te schroeven om het doel te halen volgend jaar. Van 4 naar 8x per week, 4x lopen en 4x krachttraining/stretchen. Op zich prima te doen, je maakt wat tijd vrij en gaat aan de gang, toch? Juist en daar zat dus het probleem. Ik dacht er te makkelijk over en verloor dus een aantal dingen uit het oog. Mijn werk is best druk en intensief qua lichaamsbelasting (15000 stappen per dag)en meer sporten betekent meer eten en privé zijn er ook nog mensen die aandacht van mij willen en verdienen

    Oké, die eerste is op te vangen door idd gewoon tijd te maken en tussen de bedrijven door te sporten. Van de sportschool naar huis rennen of juist naar de sportschool toe. Om de dag rennen en om de dag krachttraining en 1 dag niks, nou ja weinig. Ging lange tijd goed maar toch brak het me op en ik snapte niet waarom. De zin nam af en ik skipte trainingen wegens gebrek aan motivatie. Herstel duurde langer en ook hierdoor begon ik te skippen en de trainingen die ik wel deed die gingen nergens over. Hoe kon dit nou?!? Was het mijn werk? Te veel uren en stress? Ben ik hier niet voor gebouwd of was nou juist mijn opbouw niet goed geweest naar de huidigetrainings frequentie? Minder trainen, lagere intensiteit van de trainingen, eigenlijk veel geprobeerd totdat ik een stap terug deed en van een afstand ging kijken.

    Nondeju!!! Ritch heb je dan niks geleerd in je opleiding?

    Het bleek mijn eet patroon te zijn. Ik at te weinig/verkeerd. Als je meer gaat sporten moet je wel die energie aanvullen en zorgen dat je de juiste vitamines en mineralen binnen krijgt. De fruitshake in de morgen is aangevuld met 250 gram groenten en een schep extra calorieën en plantaardige amino’s. Mijn ontbijt ging van 200 calorieën naar 500 en dat was een goede stap in de richting. Ik moest van ongeveer een calorie verbruik van 3000 naar 3800 per dag en dat was en is dagelijks een uitdaging. Door ook meer tussendoor te eten kom ik nu aardig in de buurt van de benodigde calorieën

    Alles moet kloppen wanneer je een uitdaging aangaat zo groot als die met Beards4Life in 2020. Je hoofd op orde maar ook lichamelijk, trainingen, privé, eten, en werk zijn allemaal factoren die in balans moeten zijn.

    Die balans vinden is een uitdaging op zich.

  • Doneren kan hier!

    Beards4Life rent een rondje rond Nederland tegen depressie. We hebben ons verbonden aan de Hersenstichting. 

    Doneren kan via deze link: Beards4Life rent voor de Hersenstichting

    Uiteraard zijn wij enorm blij met elke euro die we voor dit goede doel kunnen ophalen maar willen we ook awareness vragen voor mensen met een depressie. Wij lopen dan ook symbolisch aan de grens van Nederland voor mensen die elke dag toch over deze grens heen gaan. 

    Elke euro is welkom! We zullen tijdens ons rondje Nederland die van start gaat op 3 juli 2020 ook mogelijkheden creëren om makkelijk te kunnen doneren om zoveel mogelijk geld op te halen!