• DX24 door Ritchie

    2 Uurtjes vanaf huis ligt het mooie Gasselte. Deze bewuste zaterdag 07-03-2020 het toneel van de DX24. De DX staat voor het terrein waar het plaatsvond: ‘Drenthe Xperience’. Een mountainbike parcours afgewisseld met strand, water en onverharde paden. 24 staat voor de tijd die de race duurde, 24 uur.

    Aangekomen in het bos parkeerden we, Ilse en ik, de auto naast René en Judith die net een kruiwagen hadden gehaald bij de organisatie om zo hun tent, eten en andere sport gerelateerde attributen te verplaatsen over het 500 meter onverharde pad naar de campingsite. Ik had alles in de bolderkar van de kids gepropt dus het was uit de caddy en we konden zo gaan lopen. Tentje omhoog, eten, aanmelden en kletsen met andere deelnemers. Vanuit ons team deden ook Frank en René mee en ook Sonja (vrouw van Frank). Maarten, Judith en Ilse waren mee als support.

    Ik had startnummer 48, dit stond ook op mijn beker die ik moest meenemen om zo na elke ronde wat te drinken te krijgen van de organisatie Run-Forest-Run. Bij het ophalen van mijn nummer begonnen ook de zenuwen, althans, dat had ik verwacht maar die kreeg ik niet. Ik was relaxed, anders dan anders. Ik had ook een plan en ik had mezelf beloofd me daaraan te houden en niet laten opfokken door de menigte of wie of wat dan ook. Dus ik was relaxed aan de start om 17.00 precies en begon mijn tocht samen met 80 andere. Wat kunnen zij, hoeveel rondes van 5 km gaan zij lopen? Elke 45 minuten start er een nieuwe ronde en ik had bedacht om telkens op 40 min binnen te komen om even te eten, drinken, piesen of andere dingen die niet onderweg konden. Ik moest mezelf dwingen om elke ronde te blijven geloven in het plan, na 5 rondes liep ik nog steeds op 40min per 5km, het dwingen was overgegaan in geloof en ik werd steeds blijer, rustiger en kon genieten van de race. Helaas kwam ik in ronde 8 terug bij de start tent en hoorde dat René en Frank beidde moesten stoppen vanwege een blessure, dit was kak en hakte een beetje in mijn gevoel maar voor hun een goede beslissing en ze konden tenslotte nu bier drinken terwijl ik rende dus ik dacht, ze redden het wel.

    Na 10 rondes kreeg ik het zwaar en moest ik weer terug naar mezelf om rustig te worden. De focus raakte weg merkte ik, ik had namelijk de grens van 50km bereikt en dat duurde al 5 uur en in plaats van mezelf boos te maken dat ik het zwaar had probeerde ik mezelf kalm te krijgen en terug op het plan te focussen. Dit werkte en goed ook. Ik kwam op 60K terecht en wist dat na de volgende ronde mijn max afstand lag, tenminste verder was ik nooit geweest. Ik liep door en had al vele zien afvallen en na 65 km zat ik in de top 20 en dat vond ik best tof. Ik had besloten om op 75 te stoppen en had dat ook uitgesproken tegen Ilse en later ook tegen Maarten en René. Het was een besluit wat ik met mijn hoofd maakte en niet uit gevoel. Ik voelde me goed en wilde dat zo houden. 10 km meer dan mijn oude record vond ik zat en wist, jezelf heel houden is nu belangrijker dan een “eens kijken hoever ik kom record’’

    Had ik de 100K gehaald? Misschien wel maar het boeit me niet. Die 100 komt vanzelf maar met de instelling van nu is de 100 dan ook niet meer belangrijk en zal ik me waarschijnlijk tegen die tijd wel afvragen of ik de 150 zou kunnen halen ooit.

    Met een goed gevoel een prachtig evenement gelopen, met vrienden die ook het beste van de dag uit zichzelf hebben gehaald.